Over mij

Aan de voet van het gebergte Zagros, waar het beeld van Anahita, de godin van het water, de vruchtbaarheid en de liefde, over de betoverende stad Kermanshah uitkijkt, ben ik geboren.

De bergen vertelden mij verhalen. Niet alleen verhalen die door de wind in mijn oren gefluisterd werden, maar ook de verhalen die op de rotsreliëfs te zien waren en verhalen die ik, wanneer ik door mijn halfgeopende ogen naar de rotsen keek, mij verbeeldde: verhalen die nog niet verteld waren. “Vertel het mij,” riep ik naar de bergen en ik hoorde de bergen terugroepen: “Vertel het mij.” En zo begon het schrijven voor het gebergte, over de stad en over mij.

Maar de revolutie, gevolgd door een langdurige oorlog, heeft mijn kindertijd heel vroeg getekend. Mijn stad werd verwoest en van mijn nog niet vertelde verhalen beroofd. En ik werd uit mijn verbeeldingswereld weggerukt.

Op mijn veertiende ben ik een vluchteling in mijn eigen land geworden. Bittere jaren, waarin ik me met heel veel pijn ontwortelde, niet alleen uit mijn stad maar ook uit mijzelf. Op zoek naar alles wat ik verloren, achtergelaten en kwijt was, heb ik hoop gezocht bij de literatuur; laat mij niet verdwalen. Zij nam mij mee en liet mij weer zien, ruiken, verbeelden… alsof ik weer in mijn stad was. Alsof ik verliefd was, alsof ik vrij was. Maar toen, op mijn vierentwintigste, moest ik weer vluchten, dit keer uit mijn land.

Ik vluchtte opnieuw en liet stukjes van mezelf achter.

Dit keer had ik mijn redding niet bij me: mijn Perzische literatuur. Het vuur van mijn leven was gedoofd. De eerste paar jaren voelde ik mij verdwaald. Ik voelde me schuldig over alles wat ik had achtergelaten om mij te redden, maar ik had mijzelf niet gered, ik was mijzelf kwijtgeraakt.

Hier in Nederland heb ik Bouwkunde gestudeerd. Jaren heb ik me in de bouwwereld beziggehouden tot ik werd vergeven en werd bevrijd door mezelf.

Ik begon weer te schrijven, deels in het Nederlands, deels in het Farsi. Ik schommel of, beter gezegd, pendel tussen twee werelden.

Schrijven is voor mij een reis door het leven. Ik ontdek, spreek en begrijp de wereld door erover te schrijven. Hiermee zie ik wat ik nooit zou kunnen zien als ik niet schrijf. Ik zie mijzelf en jou. Ik zie het leven.